Tajemnicza francuska sułtanka Nakşidil i cesarzowa Josephine Bonaparte.

Boska Josephine  zawsze była najważniejszą kobietą we Francji ,  choć czasami trochę w tle życia cesarza, to jednak często grała pierwsze skrzypce.Nawet po rozwodzie cesarz radził się jej co zrobić gdy ma się gorączkę i katar.  Nawet po rozwodzie, zawsze pojawia się gdzieś w tle. Na łożu śmierci Napoleon będzie wymawiał jej imię, a jego syn i następca całe życie będzie żałował, że jego ''matką nie była Józefina, a Maria Ludwika''. Maria Ludwika zdecydowanie nie sprawdziła się w roli żony i matki.  Tak naprawdę to w żadnej roli się nie sprawdziła. Józefina sprawdzała się natomiast doskonale, miała  tylko jedną wadę; po trudach losu nie mogła urodzić następcy tronu, albowiem  przeszła wcześniejszą menopauzę. To Josephine swym urokiem przekonała cara Aleksandra I chociażby do tego,aby nie plądrował miasta. A długą rozmowę w zimowym ogrodzie przepłaciła chorobą i śmiercią. Sam car i jego śmierć to również legenda. Po dziś dzień wielu wierzy, że niczym Neron zrezygnował z bycia władcą i zaszył się w zapomnianej wiosce... Ale czy możliwe, aby jeszcze jedna legenda była prawdziwa... O kuzynce i bliskiej przyjaciółce Józefiny będącej władczynią serca sułtana Aimee de Rivery. Josephine Beauharnais jest pierwszą udokumentowaną kobietą masonką, podobnie jak jej mąż, były mąż i car Aleksander należy do organizacji. To prawdopodobnie  wpływy w loży  jej i byłego męża, który  został ścięty za bycie jednym z twórców rewolucji,która zdecydowanie nie wyszła, doprowadziły Napoleona na szczyty. Z lożą jak to z lożą da wiele, ale kiedy się znudzisz; upadek boli. Co powiedziała carowi, na pewno coś na tyle skutecznego,  że Paryż nie został splądrowany, a Napoleona tylko wygnano.  A kim jest ta druga kobieta. Ona również odrobiła lekcję dotyczącą rządzenia krajem i można powiedzieć, że od bardzo dawna takiej kobiety w państwie Osmanów nie było. 

Kobieta, o której mowa to Nakşidil  bas kadin  Abdulhamida I. Według legend  Nakşidil to  w rzeczywistości Marie Martha Aimee du Buc de Rivery, miała pochodzić  z Martyniki i zostać porwana przez piratów, a następnie sprzedana na targu niewolników do haremu.  Przeczą temu fakty historyczne, aczkolwiek legenda mogła mieć ziarno prawdy. Co nie znaczy, że nie była to  Aimee du Buc jak ją popularnie nazywano. Jeszcze na Martynice Róża(pierwotne imię cesarzowej Josephine) i Marie miały udać się do wiedźmy Voodoo aby ta wywróżyła im los. Na wyspach nie było to nic dziwnego, a po dziś dzień turyści , którzy wyjdą po za hotel zauważą, że wierzenia w tej części świata bardzo się mieszają. Kobieta miała im przepowiedzieć, że jedna będzie władać wschodem a druga zachodem. Aimee rzeczywiście zaginęła i nikt nie wie co się  z nią stało.

Mit tej postaci przyczynił się do wielu aliansów z francuzami, ale jednocześnie był ''solą w oku''. Kiedy Napoleon III podczas spotkania z Abdulaziz'em miał wspomnieć, że być może są ze sobą spokrewnieni sułtan obruszył się nie bacząc na iż obydwaj są na publicznym spotkaniu. Europa wykorzystywała mit Nakşidil, aby pokazać, że Turcy są tak nie rozgarnięci iż tylko kobieta może zreformować kraj. Nie jest to do końca prawdą. Sam Mahmud III jest dość inteligentnym człowiekiem i bardzo oczytanym, nie próżnował w klatce i przebywał w niej bardzo krótko, co dało mu możliwości rozwoju.  Takiego władcy od dawna nie było i nie będzie. Nakşidil  od początku pojęła , że klatka nie jest dobrym rozwiązaniem. Kiedy na tron wstępuje Mustafa IV, decyduje się on na wykonanie prawa Osmana i zabicie jej syna Murada oraz jego kuzyna Selima III, który wstąpił na tron po śmierci jej partnera i został obalony w wyniku rebelii przez Mustafę IV kierowanego gwardią janczarów. To czasy kiedy janczarzy decydują kto nimi rządzi, ale już nie na długo. Nakşidil ukrywa swojego syna w kotłowni i przygotowuje swój własny pucz. To Mahmud jest tym legendarnym sułtanem, który ucieka przed mordercami po dachu pałacu, a drogę katom zagradza wierna służka, który  rzuca im rozżarzony popiół w twarz.To wtedy widząc ciało martwego Selima  III  janczarzy ogłaszają go sułtanem. A trasa na dach po dziś dzień nosi imię kobiety, która uratowała władcę. 

Kiedy Murad II wstąpi na tron, janczarzy nawet nie wiedzą co ich czeka. Już jego ojciec próbował uwolnić się od tego wojska, ale ze słabym skutkiem. Pierwsze co robi Nakşidil to wydanie prostego rozkazu; śmierć Mustafy IV, co kończy listę konkurentów do tronu. Koniec reformy Mahpeyker, koniec tworzenia wariatów i marionetek.To jego synowie będą ostatnimi sułtanami Osmanów.  Alemdar Mustafa Pasza człowiek, który jej w tym pomógł został potem wezyrem. 

Do haremu trafiła w 1781 roku i od razu zachwyca są urodą sułtana jednak nie na długo. Sułtan chciał pojąć ją za żonę,  ale ta odmówiła przyjęcia islamu. Co automatycznie odebrało jej większość wpływów na dworze. Nie była ukochaną swego sułtana tak jak chcą to legendy , ta rola przypadła Ruhshah i szybko doprowadziła do śmierci władcę, który umarł podczas stosunku na skutek wylewu. Po 53 latach spędzonych w klatce, może i nie dziwić, że oddawał się  temu zajęciu ze zbyt dużym zapałem. Mimo to sułtan radził się jej w większości spraw. 

Abulhamid spędził całe  swoje życie w klatce, ale nie wahał się przejąć choć częściowo władzę poprzez nastawianie jednych partii pałacowych przeciw innym. To on sprowadza do Turcji Francois de Tott'a, węgierskiego hrabiego, który schroni się we Francji prze rebelią Rakoczego i tam zrobił karierę wojskową. Przez 10 lat był agentem ambasady w Lewancie. 

Podczas swojego krótkiego pobytu utworzył korpus artylerii  zwany Suraci oraz  wykładał nowe techniki militarne w pierwszej utworzonej militarnej szkole.To zaczątek przyszłej armii narodowej. Z hrabią współpracuje jego rodak Aubert oraz Szkot oficer Campbell , który w końcu przechodzi na islam i przyjmuje imię Mustafa. Do historii przeszedł jako Ingliz Mustafa. Wynika z tego, że Turcy  nie rozróżniali Szkotów od Anglików. 

De Tott był najwybitniejszym dowódcą. To Campbell wraz z Halilem Hamidem Paszą doprowadził do ponownego otwarcia szkoły po zamknięciu jej w wyniku protestów jeniceri za Selima III. Reformy Abdulhamida to w głównej mierze zasługa Nakşidil  i Halilia Hamida. Opór stawiali głównie ulemowie i konserwatyści, którzy mieli najwięcej do stracenia w momencie zlikwidowania oddziałów jeniceri czy otwarcia działalności handlowej czy rzemieślniczej po za obręb cechu. Za Selima III nastąpił rozpad imperium i wiele ważnych części tego świata odchodzi bezpowrotnie.  Nie uznał on również za namową Anglików Napoleona Bonaparte jako cesarza, co  w efekcie pogłębiło  wpływy rosyjskie w  Złotej Porcie i zaszkodziło krajowi. 

Jej syn Mahmud II był już bardziej mądrym politykiem i pierwsze co zarządził to odpowiednią czystkę w haremie, w wyniku czego jedynymi pretendentami do tronu zostaną w przyszłości jego synowie. To koniec nieudanej i niesprawdzonej polityki Kosem. Bez wątpienia to rozkaz Nakşidil, lecz nie wiele to już zmieni. Tak naprawdę tą decyzję powinna podjąć Turhan. Za każdą jego decyzją czuć wolę Nakşidil . Ponoć sekretnie korespondowała z Josephine, ale te listy się nie zachowały.

To Mahmud dokończył tworzenia armii narodowej i usunął  jeniceri. Ta masakra janczarów znana jako vaka-i-hayrije umożliwiła władcy przeprowadzenie wielu reform i oddaliła upadek państwa na jakiś czas. To on modernizuje politykę kraju w bardziej europejskim stylu, a nowe narodowe wojsko szkolą Francuzi. Tu może być ziarenko prawy o legendarnej kuzynce cesarzowej. Nakşidil to kobieta, która zdecydowanie wie, że ''prawdziwa władza to nie ta jawna, lecz ta ukryta'' i stosuje się do tego pradawnego zalecenia. Jako matka sułtana doprowadza do europeizacji kraju, a także wprowadziła nowe zasady haremowe np. odtąd  kobiety mogą swobodnie wychodzić do ogrodu i urządzać uczty na świeżym powietrzu. To ona wprowadza także stroje kobiet, które znamy z seriali. Ubiory trochę uwspółcześniono, w stosunku do przedstawianych czasów aby były bliższe w odbiorze widzowi. Prawdą jest jednak, że Valide Sultan czy Haseki miały inne prawa do ubioru niż reszta haremu, więc zachowane europejskie opisy ubiorów kobiet sułtana mogą tyczyć się tych,które nawet mogły nie mieć okazji go spotkać, a były wyłącznie służebnymi w haremie. Wraz z synem wprowadza język francuski na dwór. Według nadwornych historyków Nakşidil  to jednak Gruzinka, która żyje wiele lat w haremie i zostaje w którymś momencie zauważona.To też wydaje się naciągane, jak niby miałaby zostać zauważona; nikt tego nie podaje.  Mimo tych podań sami poddani, nie chcieli w to wierzyć. Coś musiało być z tą postacią, albowiem wystarczy spojrzeć na historię podbojów Napoleona, aby zauważyć, że zdecydowanie omija Konstantynopol. Po upadku dynastii ostatni sułtan udaje się do Francji i tam też  żyją po dziś dzień potomkowie Osmanów.  Data narodzin Mahmuda nie zgadza się z proponowaną przez niektórych datą przybycia Nakşidil do Topkapi. Niektórzy uważają więc, że Nakşidil ogłoszona została kimś w typie Valide Sultan podczas gdy biologiczna matka sułtana zmarła przy porodzie. Problem jednak w tym, że ostatnią Valide Sultan, która ma jakikolwiek wpływ i tytuł jest Gülnuş  Rabia  Emetullah, a więc albo rzeczywiście tą kobietą  nie była,  a może była to jakaś inna francuska. Tak czy owak musimy pamiętać, że ten tytuł przestał już być w tych czasach używany. Czy ktoś pomylił sułtanki, a może umyślnie pomylono daty? To trudne czasy również dla Francji, więc nie dziw , że każda ze stron chciała retuszować prawdę. Legenda miesza się z fikcją nie udowodnimy, że kuzynka Josephine to Nakşidil ,ale udowodnimy, że zarówno ona jak jej syn zmienili obliczę Turcji  i przedłużyli żywot państwa. Państwo zmieniło się bowiem diametralnie a Mahmud II zreformował, każdą sferę  życia. Mahmud ma szesnaście kobiet, osiemnaście synów i tyleż samo córek. A co z Nakşidil? Ostatni raz możemy usłyszeć o niej podczas przybycia cesarzowej Eugenii do Konstantynopola. Ponoć cesarzowa zapragnęła odwiedzić harem. Mimo oporów, w końcu udało jej się odwiedzić sekretne miejsce. Tak bardzo chciała porozmawiać  z kimś o życiu w tym miejscu więc zapytała czy, ktoś rozumie francuski. Wtedy usłyszała o bardzo starej Valide Sultan, która już nie żyje od kilku lat, ale w Pałacu Łez przebywa jej służka. Tak poznała historię Naksidil. Kobiety od czasów Turhan Han najbardziej wpływowej na losy imperium; tureckiej cesarzowej Josephine.

Bibliografia: ''Historia Imperium Osmańskiego i Republiki Tureckiej'' tom I i II S.J.Shaw E.K.Shaw, Iwona Kienzler ''Imperium Osmańskie we władzy kobiety'', Dynastie Świata: ''Osmanowie''.

Maria z Magdalii, prawdziwa historia, legendy i film. Dziwna nienawiść bez wiedzy odnośnie tematu.

                                      

W 591 roku papież Grzegorz I ogłasza Marię z Magdali prostytutką. Należy to pokreślić albowiem w żadnym pierwotnym tekście nie pojawia się stwierdzenie, że nią jest. Czemu to robi? Powód jest jeden w obrębie kościoła zaczynają się tworzyć pierwsze ruchy gnostyczne; zalążki przyszłego kataryzmu.W tym ruchu kobiety mogą pełnić pewne funkcje kapłańskie, a to bardzo podważa ówczesny patriarchalny świat twierdzący, że kobieta jest podległa mężczyźnie. Co ciekawe wśród pierwszych chrześcijan kobiety również pełniły pewne funkcje w kościele związane z liturgią. Niby pierdoła, ale nie w tamtych czasach. Tu pojawia się również problem dziedziczenia majątków przez kobiety.Pamiętamy przecież, że majątek kobiety przechodził na męża. Kobieta nie prawa dziedziczyć majątku po rodzicach. To też problem w wyższych sferach,choćby z tym kto ma zostać królem, w przypadku nie posiadania synów przez poprzednika. 

Otwiera to furtkę dla kobiet. To także problem dostępu do edukacji; w owym czasie kobiety na Zachodzie w większości stawiają krzyżyki, aby się podpisać, nawet te ze szlachty, z książkami zobaczymy je wiele wieków później. Wiele z tych książek i tak będzie dla nich zakazanych. Emancypacja nie jest mile widziana, kobieta ma służyć głównie do rozrodu, mało myśleć i mało zadawać pytań. To problem miliona innych spraw, które nie są do zaakceptowania w owych czasach. Dziś wielu też tak to widzi, co gorsza wiele kobiet takiego traktowania pragnie. Pod tym względem chrześcijaństwo łacińskie było gorsze od ówczesnego islamu, a na pewno dawało mniej praw kobietom niż chrześcijaństwo wschodnie, bardziej związane z pierwotną formą religii. W świecie islamu dziś jest z tym różnie w zależności od kraju. To Zachodni Rzym i jego kultura odsunęła świadomie kobiety, a nie pierwotne chrześcijaństwo czy Jezus. Powód był bardzo prosty, po prostu chrześcijańska kobieta nie pasowała do wizji kobiety jaką stworzyło przez wieki imperium. Ta wizja została później przejęta przez jego spadkobierców. Wystarczy zobaczyć listę świętych kobiet z pierwszych wieków religii, aby zrozumieć, że ta religia była z jakiegoś powodu kobietą przychylna.

Tu znów pojawia się problem, albowiem Jezus nigdy nie twierdził, że kobieta jest podległa woli mężczyzny, a wręcz przeciwnie nie twierdzili tego też pierwsi wyznawcy judaizmu choć za czasów Jezusa obyczajowość jest już zupełnie inna niż w pierwszych dziejach tej religii.

Wynika to prawdopodobnie ze zetknięcia się z kulturą perską bądź egipską. Dziś trudno ustalić, która z nich miała większy wpływ. Wiemy, że Żydzi spotkali na swej drodze obydwie. Jezus możemy wręcz powiedzieć czasami jest ''utopijnym komunistą'', który chce uczynić wszystkich ludzi równymi, kobiety też. On naprawdę nie patrzył na majątek, płeć, ubiór, wygląd. Grzegorz I jest tym samym papieżem, który tworzy nasz pierwszy cudowny kalendarz gregoriański, a jego genialni w swej durności matematycy odmładzają nas w swoim geniuszu o 17 lat. Ten kalendarz używamy po dziś. Świadomie też przenosi Boże Narodzenie z 6.01 na 24.12 powód jest jeden ten dzień był tak zakotwiczony w kulturze imperium rzymskiego, że nie sposób o nim zapomnieć. Kiedy chrześcijaństwo przybyło do Imperium Romanum, ten skrawek świata był już monoteistyczny, ale były to inne kulty. Elita czciła boga Mitrę, bądź Attisa. To właśnie z Attisem jest związany 24 grudnia. Było to bardzo ważne święto, którego nie dało się wyplenić. Attis to specyficzny bóg; pan wegetacji i płodności. To tego dnia nadzy kapłani biczowali ludzi przechodzących po mieście. Tego dnia mężczyźni potrafili sobie uciąć genitalia, jak to zrobił Attis w hołdzie dla miłości do swej ukochanej.Tego dnia urządzano wcześniej Bachanalia, które potem połączyły się również kultem Attisa. A więc jeden wielki dzień szału i rozpusty. Tego dnia rzeczywiście wybaczano wszystko. Dlatego więc w końcu zdecydowano w kulturze zachodniej na 24 grudnia.

Tych całych przypisów o prostytucji nie znajdujemy w greckim przekładzie Biblii czyli dużo starszym niż łaciński i nigdy nie występował w Prawosławnym Kościele. Tak naprawdę ta kobieta wymieniona jest w Biblii raptem kilka razy: jest przy grobie Jezusa, przy otwarciu grobu po Zmartwychwstaniu, jego ukrzyżowaniu oraz jest wymieniona jako jedna z jego najwierniejszych uczniów. To wszystko. 

W państwach, które uważają się za najbardziej wierzące i oddane katolicyzmowi nie powiedziano jednak o jednym, że w 2016 roku papież Franciszek oficjalnie załączył Marię z Magdali w poczet apostołów jako osobę równą im i potwierdził to, że Maria z Magdali jako jedna z pierwszych widziała Zmartwychwstałego Jezusa. Co prawda ci wierni katolicy uznają, że papież Franciszek nie jest ich papieżem. To zdumiewające skoro są katolikami, bo jeśli nie uznają papieża to nimi nie są. Jeśli nie uznają patriarchy Konstantynopola bądź góry Athos to nie są prawosławni, protestanckich wielebnych też nie uznają, ani królowej Elżbiety; to rodzi się pytanie kim są? Można nawet zapytać czy to już nie sekta. Czemu tak trudno im to zaakceptować skoro wszyscy na świecie wiedzą , że Watykan ma zaraz po Mosadzie i USA najlepszych szpiegów, a także specjalny oddział archeologów, który naprawdę bada tematy religii bardzo dokładnie i jeśli coś mówi to nawet jeśli nie pokazuje czegoś ludziom, to ma na to dowody. To naprawdę wykwalifikowana służba. Może dlatego tak trudno im to przychodzi jak z tego samego powodu łatwo wprowadzają prawo, że pierwsze bicie to nie bicie. A może dlatego, że wbrew tradycji pewnej organizacji, która potworzyła takie potworności jak Rewolucja Francuska nie wszystko na świecie da się opisać cyferkami. A ostatnio mamy coraz więcej dowodów na to, że na prawdę z tych opisów coraz więcej wyłamuje się rzeczy, których nie da się opisać czy zakwalifikować. Dodajmy do tego jeszcze 900 lat braku udziału w dziejach historii światowej co jest okresem nie do nadrobienia. Problem w obrębie religii chrześcijańskiej zaczął tak naprawdę już św. Paweł, który zdecydował się na wydanie na śmierć brata Jezusa- Jakuba, który chciał aby religia pozostała w obrębie kultury żydowskiej i nie była dostępna dla innych. Niestety i na to Watykan ma dowody. Może warto czasem zajrzeć na stronę z ogłoszeniami z Watykanu, ale tą oryginalną. 

Jeśli chodzi o zakazany i opluwany film ''Maria Magdalena'', moja opinia jest taka. Momentami jest przydługi, ale naprawdę nie znalazłam w nim tych wszystkich gnostycznych scen, które mają się w nim jakoby pojawiać. Tych scen, którymi się straszy. Nie ma żadnego romansu czy ślubu. Sceny pokazujące bliskie uczucia Jezusa są pokazane między wszystkimi apostołami i każdy zabiera jakiś głos w jego życiu. Z każdym pokazana jest jakaś relacja, którą fanatyk bądź ktoś zbyt wyposzczony może źle odebrać. Choć analizując tamte czasy ten związek Jezusa z Marią z Magdali, bądź jakąkolwiek inną kobietą jak najbardziej powinien być. Powiedźmy sobie szczerze 33 letni lub 50 letni Żyd, w owym czasie za nie posiadanie żony zostałby ukamienowany za podejrzenie bycia gejem. Tak jak to robi się i dziś w skrajnych ideologicznie krajach muzułmańskich. Nie ma też tych gnostycznych legend, na które tak bardzo powołują się obrońcy naszych dusz. Zdaje się, że kompletnie nie znają ich tekstów mówiących o tym, że Maria z Magdali była w ciąży z Jezusem i odpłynęła z dzieckiem do Francji, bądź Szkocji. To na te legendy w końcu ci ludzie się powołują. Chyba, że nie za bardzo wiedzą czym rzeczywiście jest gnostycyzm i doklejają łatkę niczym donosiciel na Inkwizycji w Hiszpanii, którego zresztą też najczęściej spalono razem z ofiarą. Dość śmieszne jest natomiast pokazanie św. Piotra Afroamerykaninem. Nie mam nic do tych ludzi, na prawdę nie jestem rasistką, ale tak oczywiście nie było i to chyba jedyne do czego można się przyczepić. I jeszcze jedno nie ma takiej postaci w dziejach religii jak Maria Magdalena, to sztuczny twór wynikający z najnowszych wersji błędnego tłumaczenia Księgi. W pierwszych tekstach Biblii mowa jest zawsze o kobiecie zwanej Marią z Magdali czyli o kobiecie o imieniu Maria pochodzącej z regionu w Ziemiach Kanaan. Nie było też postaci zwanej Weroniką, to też błąd tłumaczenia odnoszący się do określenia Chusty z Manoppello z wizerunkiem Jezusa. To po prostu nic innego jak ''prawdziwy wizerunek''. Aczkolwiek jakaś kobieta nieznana nam z imienia rzeczywiście wytarła twarz Jezusa chustą, jednak nie znamy jej imienia. Film ten w żaden sposób nie podważa podstawowych zasad wiary.  Czytając opinie mam wrażenie, że ci co pisali teksty; albo go nie widzieli, albo przykro mi to mówić ich mentalność religijna nie różni się niczym innym od mentalności religijnej nowego państwa religijnego , z którym ponoć chcą tak walczyć. To ten sam fanatyzm o zgrozo nie inny i to ten sam fanatyzm, który nie dopuszcza do swojej głowy oddzielenia religii od historycznej osoby proroka. Co wcale nie przeszkadza uznać żadnego proroka za wielkiego i nie podważa w żaden sposób religii.

Bibliografia: Świadkowie Tajemnicy (seria z Imprimacją, aprobowana przez kościół)'' Śledztwo w sprawie relikwii Chrystusowych'', "Śledztwo w sprawie kielicha'' G.Górny, J. Rosikoń, Ann Wroe''Poncjusz Piłat'',pl.radiovaticana.va,

Kobiety rodu Trastamara, potomkinie Izabeli Katolickiej: Katarzyna i Joanna. Czy Joanna była szalona?

Joanna to chyba najbardziej nietuzinkowa postać kobiety w Europie. Historię należy zacząć od opowieści o losach jej matki: Izabeli Katolickiej, a także Katarzyny Aragońskiej pierwszej żony Henryka VIII. Powiedzmy  szczerze Izabela przywłaszczyła sobie tron obalając prawowitego następcę swojego brata, a jego córkę wtrącając na wieki do zakonu oraz podając informację jakoby nie była jego dzieckiem. Koronuje się sama. Miała zostać żoną króla Anglii, żoną Edwarda Yorka, ale ten poznał panią Woodville. Pani Woodville definitywnie przyczyniła się do upadku Yorków, choć wydała na świat dużo dzieci. Pochodziła z tak niskiego rodu, a zarazem zdradzieckiego, że szybko obsadziła całą swoją rodziną dwór królewski.  Podczas Wojen Dwóch Róż dobrze wychodzi jej rzucanie czarów i zamykanie się w krypcie. Ryszard York miał w pełni rację.  Isabela tej obelgi nie zapomni i kiedy Edward będzie błagał o pomoc; nie pomoże. Pomyśleć jak wielkie imperium mogliby stworzyć.  Jej mąż Ferdynand Aragoński to wzór machiawelizmu zaraz po Cesare Borgii 

i często porównuje się obydwu w historii politycznej.Problem w tym, że Ferdynand jet jeszcze gorszy. Ferdynand nie jest święty, wyeliminował wszystkich pretendentów do tronu Aragonii trucizną. Niezaprzeczalnym faktem jest, że ślub tych dwojga nie miał prawa zaistnieć. Byli zbyt blisko spokrewnieni. Pierwszą dyspensę sfałszowano, a drugą tą, którą pokazano światu -kupiono. Sfałszował ją sam Ferdynand i sam kupił tą drugą. To dlatego mimo iż Joanna uwięziła Cesare Borgię, Ferdynand nie zauważył jego ucieczki. Doskonale bowiem wiedział, że Cesar wie iż tak naprawdę to tron jest przejęty nie prawnie, a potomkowie tej pary to  bękarty ... Ale Joanna spotyka się z Cesare i błaga go o pomoc w zabiciu ojca. Jeśli to prawda jak pokazała przyszłość i stwierdził Borgia, myślała całkiem logicznie. Z pary tak szalonych ludzi mogły przyjść na świat tylko szalone dzieci. Choroba psychiczna jest w rodzinie Izabeli od prawieków. Matka Izabeli jest ukrywana właśnie, ze względu na nią. Sama zdobyła tron przez bycie kochanką.Izabela powiedzmy  szczerze, też nie wykazuje cech osoby zdrowej psychicznie. Nie mam namyśli podboju Grenady, ale chociażby wprowadzenie Inkwizycji, wygnanie Żydów i z czasem wszystkich nie chrześcijańskich mieszkańców Grenady. Związki z kapłanem Torquemadą, a potem Cisnerosem, o których nawet jej własny mąż wypowiada się wprost, że to już nie jest dewocja, a szaleństwo... Ale on sam wchodzi z nim potem w układ.  Izabela może i ma wytarte wszystkie suknie od klęczenia, ale Ferdynand w inkwizycji widzi okazję. Cisneros jest mizoginem, ale też jest żądny władzy. Dlatego siedzi przy tej kobiecie. Kiedy umierająca na raka Izabela nie będzie już wiedzieć wiele o Bożym Świecie; Cisneros zawiązuje układ z Ferdynandem. Do Trybunału Inkwizycyjnego trafiają przede wszystkim bardzo bogaci ludzie. Kiedy się ich spali ogromna dziura budżetowa się zapełni.  Swoją dolę otrzymuje również Cisneros, ale on jest zawsze po swojej stronie. Ten wystawny dwór jest bowiem na pokaz. Podbój Grenady , ujednolicenie krajów i wyprawy Kolumba zrujnowały kraj. W efekcie Hiszpania staje się krajem zacofanym i zamkniętym na wieki , choć po odkryciach Kolumba będzie handlować złotem i niewolnikami, ale do tego momentu jeszcze bardzo wiele lat. I tak naprawdę ta historia zaczyna się dopiero od Corteza.  Izabela była rozpieszczanym dzieckiem przez rodziców i robiła co chciała. To też jest powodem konfliktów w jej małżeństwie. Obiecuje Ferdynandowi, że będzie władał z nią w Kastylii, ale tymczasem oszukuje go. To ona jest panią Kastylii, a on jedynie

'' królewskim małżonkiem''. To samo zrobi Filipowi. Upokorzenie- zdecydowanie. Po za tym publicznie neguje jego decyzje, nie pozwala mu się wypowiadać. Całe życie będzie despotycznie rządzić rodziną, a jej mąż jest równie despotyczny. To toksyczne małżeństwo bardzo interesownych ludzi. Tak naprawdę tylko to ich trzyma przy sobie i takie wzory przekażą dzieciom. Jakkolwiek wielu chce wybielić tą parę, nie da ich się wybielić i pewne fakty trzeba przyjąć, a te fakty tłumaczą postępowanie ich dzieci. 

To samo będzie robić Katarzyna Aragońska i podobnie jak matka skończy z kochanką w tle, która w końcu zostanie żoną męża. Izabela jest despotyczna wobec dzieci i kiedy nawet jako dorosłe nie spełniają jej zachcianek  jest wtedy brutalna, o tym świadczy fakt uwiezienia Joanny kiedy ta chciała wrócić do męża, ale matka stwierdziła, że ma zostać przy niej, albowiem chce ''wydoić'' od niego pewne przywileje, jak na złość zarówno Henryk VI Tudor jak i Filip widzą na czym polega ta gra. Wieczne przewlekanie wyjazdów przyrzeczonych do ożenku córek, ogromne braki w kwocie ustalonego posagu, albo wysłanie nie tej córki czy wreszcie wycofywanie się z ustalonych umów pomiędzy państwami. To po prostu tradycja tego dworu. To też tłumaczy dlaczego Ferdynand decyduje się na zamknięcie swojej córki w zamku wbrew testamentowi żony i obwołuje się królem Kastylii i Aragonii. Po prostu nie chce mieć nic wspólnego z córką, która jest najbardziej podobna do swojej matki. To wtedy Joanna staje się Szalona. 

Bez wątpienia Joanna ma wady np. za bardzo i zbyt namiętnie kocha. Co gorsza okazuje to publicznie.To dobre dla szarej kobiety, ale nie królowej, tym bardziej jeśli ma być to królowa państwa mieniącego się potęgą. Tak naprawdę nie miał jej tego kto nauczyć. Henryk VI również ubolewał nad brakiem edukacji i obycia dworskiego Katarzyny Aragońskiej. W jednym z listów ubolewa wręcz, że owszem świetnie manipuluje ludźmi, ale  jej wiedza kończy się na pacierzach. Rodzice prowadzą swoje wojny religijne, ale dzieci rosną trochę jak chwasty z bardzo rozdmuchanym ego. 

Filip Piękny pochodzi z Habsburgów najpotężniejszego rodu na Kontynencie Europejskim. Ród wyniósł jego ojciec Maksymilian i tak naprawdę to Habsburgowie i Osmanowie rozdają główne karty w grze.  To dziwne czasy, w tych czasach żyją ludzie, w każdym zakątku świata, którzy stworzyli nasz świat. To epoka '' Królów Królów''.

Małżeństwo Joanny i Filipa miało być transakcją wymienną, w zamian do Hiszpanii ma przybyć jego siostra Małgorzata, która miała poślubić Jana , brata Joanny. Ów zmarł jednak szybko.  Isabela odwleka  podróż córki wszelkimi sposobami; wymawiając się atakiem na hiszpańskie Królestwo Neapolu przez  Francję. Jak wiadomo statek musiał przepłynąć przez ich wody, co mogło zagrozić córce. Potem stwierdza iż morze jest  w ogóle niebezpieczne. W końcu zostaje przymuszona do wydania córki, kiedy to Habsburg stwierdza, że zerwie zaręczyny. Wtedy odwozi córkę do Laredo.Ponoć kiedy córka opływała po raz pierwszy widziano królową płaczącą. Joanna bardzo cieszyła jednak na opuszczenie domu, w którym jeśli chodzi o związki rodzinne wiele brakowało. Można powiedzieć z deszczu po rynnę. Problem polegał na tym, że żadna z córek Królów Katolickich nie odebrała nauki większej niż łacina i pacierze , wszystko inwestowano w Jana. To dwór strasznie pruderyjny, głównie dzięki Izabeli bo kiedy ta znika na swe modły, a Ferdynand ma czas pobyć sam w Aragonii, on bawi się wtedy do woli. Nie bez powodu jego i jego ojca nazywano Pająkiem. Joanny nie nauczono też akceptowania innych poglądów, jakiejkolwiek tolerancji dla inności. Dwór Filipa lubi się bawić, seks nie stanowi tabu, kobiety noszą ozdobne stroje, biżuterię. Pałace zdobią różne obrazy bardzo erotyczne. To przecież dla Filipa namalowano ''Wieżę Babel'', aby pokazać życie Filipa.

Polityka Isabeli doprowadził do tego , że w końcu w tym kraju  nie było nawet dobrych lekarzy,  w tamtych czasach tym zajmowali się przecież Żydzi bądź muzułmanie. Czarna Legenda jest w dużej mierze prawdziwa.Joanny nie nauczono  protokołu dworskiego. Potomkowie Trastamara to tak naprawdę chwasty polityczne, cenne jedynie dlatego, iż po Odkryciach Geograficznych szczycą się dostępem  do złota Ameryki. Problem w tym, że są takimi bankrutami, że miną lata za nim to złoto na coś więcej się przyda. 8.08.1456 roku Joanna dopływa do Flandrii, po drodze musi zatrzymać się w Anglii, gdzie mimo listów Isabelii proszących o opiekę Henryk VI Tudor nie przyjmuje jej ciepło. Ma już jednego pasożyta z tej rodziny. Nie cieszy go, że Artur nie ma potomka,a zapewniano go o wielkiej płodności żony. Potem ta kobieta  przypadnie w spadku bratu Artura- Henrykowi VIII, jest kilkanaście lat starsza... Nie dziw, że nie zadziałało. Filip jest w tym czasie w Tyrolu i spotka się z żoną po miesiącu. Joanna szybko zakochuje się, zdecydowanie za bardzo w nowym mężu. Nie ma co jej się dziwić dwór Filipa i wszystko co go otacza jest zdecydowanie bardziej swobodne. Po ślubie Filip zostaje księciem Burgundii. Joannę wychowywano w szalonej skromności , dzieci nosiły często podarte ubrania, które przechodziły w rodzeństwie. Dość dziwne jak na dwór królewski, ale Izabeli cale życie pierze mózg Cisneros, albo Torquemada,dla którego z nich użycie słowa fanatyk to komplement. To prawdziwi Canis Domini.Cisnerosa pozbędzie się tak na prawdę dopiero Karol I; wnuk Isabelli. Zrobi to  w bardzo prosty sposób- po prostu go otruje.  Ferdynand całe życie go nienawidził, ale jednocześnie układał się z nim. Nowy wytworny dwór szybko oszołamia księżniczkę, ale to jednostronne oszołomienie. 

Szacunek do Joanny utrzymywany jest tylko i wyłącznie poprzez dawanie łapówek dworakom .Robi to ojciec Filipa i zdarzają się na ulicach sceny teatralne ośmieszające Isabellę odbierającą koronę od klęczącego Boabdila,  czy przedstawiającą jako murzynkę. Joanna zachodzi w ciążę. Małgorzata trafia na dwór Hiszpanii i zostaje żoną Jana, jest zbyt wyzwolona, żeby tam być... Mimo iż Jan za nią szaleje, to księża i dwór pomstują, że para uprawia za dużo seksu i to dla przyjemności,a  nie w celach prokreacji. Po śmierci Jana ciężarna Małgorzata zostaje natychmiast otruta i w wyniku tego traci ciążę. Oczywistym jest, że za wszystkim stoi rodzina królewska. Ród Trastamara odkrył wszystkie karty, a Maksymilian von Habsburg wie w co grają ci ''parweniusze''. Syn Joanny to słynny Karol V, w przyszłości najpotężniejszy władca Europy. W Hiszpanii też bywał rzadko. Joanna zostaje mianowana dziedziczką tronów Kastylii i Aragonii przez Izabelę bez pytania męża, a do Aragonii to jakby nie było on ma prawa. To go nie radowało, jednak para książęca musi wracać do Hiszpanii. Tu pojawia się pierwszy bunt mężczyzn.  Podczas wjazdu  Joanny do Hiszpanii dzieje się coś co po raz pierwszy podważa autorytet Jej Mości Isabelli. Jej mąż i książę Filip jadą przed Joanną na koniach, ponadto Filip zawarł sojusz z Francuzami i wbrew zaleceniom teściowej, do Hiszpanii przybył drogą lądową przez Francję. Dzięki temu Izabela nie była w stanie przygotować wielkiej uroczystości i być może koronacji Joanny. W zamian za to nadaje wyłącznie tytuł następczyni Joannie, a Filipowi, tytuł ''księcia małżonka''. Zrobiła to samo  co swojemu mężowi  wiele lat temu jako panu Kastylii. Ferdynand i Filip nie darowali jej tego, ale tylko Ferdynand miał możliwość się odegrać.

 Papież Aleksander VI Borgia też nie jest już skłonny  do współpracy tak jak kiedyś, jego też w końcu oszukano. Filip boi się  słusznie drogi do tego kraju uważając, że Trastamara pozbędą się jego. Joanna i Filip to wybór przypadku ,kiedy prawowity następca tronu zmarł , wtedy wybrano siostrę Joanny-Izabelę, będącą królową Portugalii i jej syna Michała. Ten wybór mógł zjednoczyć cały półwysep. Niestety  oni również zmarli przedwcześnie. To wtedy odtrącony Filip zawiązał sojusz z Francuzami, którzy byli w konflikcie wojennym z Hiszpanią. Słusznie czuje się odtrącony. Joanna jest ze wszystkich dzieci najstarsza, a więc pominięto ją.Jest jeszcze jeden problem, kobieta może rządzić tylko Kastylią nie Aragonią, która w tej kwestii stosuje francuskie prawo dziedziczenia. 

Ta para była tak naprawdę niedobrana. Joanna była ładna więc Filip szybko skonsumował to co dostał, ale do rządzenia tak ogromnym krajem nie nadaje się w ogóle. Do nie wielu rzeczy się nadaje, według męża. Po za tym  Filip poznał już  w swoim życiu ładniejsze kobiety i dużo inteligentniejsze. Manipulacje Joanny są bardzo kiepskie, jak na tak wybitnych w tej kwestii rodziców. Co jest dowodem na to, że rzeczywiście tych dzieci polityki nie uczono. Joanna jest też drażniąca; jej cało dobowe dziś nazwalibyśmy to  '' wiszenie na nim'' i stwierdzenia typu: '' Kocham cię, a ty mnie kochasz''... Wymuszanie bycia przy nim przez 24 h, kiedy ten  oddala  się choćby w sprawach państwowych, od razu oznaczają publiczne wyrzuty ze strony żony, że ją zaniedbuje. To każdego człowieka doprowadza do szału i niszczy każdy związek. W dzieciństwie Joannie nikt nie mówił nie, tu zaczęto mówić nie. Małgorzata również nie trawiła swego pobytu w Hiszpanii, po latach określając ich jako  ''purytańskich obszarpańców''. Z kolei Hiszpanie choćby w każdym obrazie, na którym przedstawiono minimalną nagość choćby nogi  lub nadgarstka widzieli demoralizację. Burgundczycy i cały dwór zdawali sobie sprawę z Filipem na czele, że nie ma możliwości aby uzyskać rozwód z Joanną. Filip na swoje nie szczęście nie miał tyle odwagi co Henryk VIII. Zaczęto więc dyskredytować, ośmieszać Joannę, a  nawet prowokować sytuację, w których wychodziła na wariatkę... Co w przypadku jej uczuciowości i braku obeznania się w funkcjonowaniu na normalnym dworze, nie było trudne. Pierwsze co robi Filip to przejmuje kontrolę nad dworem żony i wyrzuca z niego wszystkich Hiszpanów. Henryk VII Tudor zrobi to samo z Katarzyną. Słusznie uważając, że szpiclują i próbują wprowadzać swoje poglądy i politykę na jego dwór, a także jak tylko mogą szkodzą jego panowaniu.Ten sam problem ma Filip. Hiszpanom przestaje się płacić. Na  dworze pojawia się więcej ludzi z otoczenia Filipa, a ona sama nie otrzymuje pieniędzy, głównie po to aby nie móc opłacić Hiszpanów. W końcu bieda,  brak domostwa na zimę i surowy klimat zmusza ich do opuszczenia dworu Joanny;  co raduje Filipa.   Nie jest prawdą jednak to, że Filip doprowadził żonę  do życia w nędzy. Po prostu pieniądze, które wydałaby na hiszpański dwór zastąpił drogimi podarunkami dla niej, którymi nie mogła zapłacić dworakom, ale żyje dalej jak królowa.

 Izabela znów popełnia błąd. Na wieść o tym  fakcie wysyła ambasadora, który ma przekupić dworaków Filipa, aby ci utrzymywali Hiszpanów. To doprowadza go do szału. Wtedy prawdopodobnie po raz pierwszy Joanna otrzymuje srogi policzek od męża. Możemy wierzyć Filipowi, że ta kobieta owszem jest ładna ale jedyne co umie w łóżku to leżeć nie ruchomo pod. Pewnie tak było , a Filip nauczony jest zupełnie czegoś innego.To klasyczny toksyczny związek, w którym jedna strona wykorzystuje drugą i ją stopniowo ubezwłasnowolnia. Na Boże Narodzenie Filip udaje się do Flandrii i zostawia Joannę w Hiszpanii. Po drodze zatrzymuje się na dłużej  we Francji. Powodem była ciąża Joanny, ale nie tylko. Filip już wtedy przeczuwał, że teściowie coś szykują. To wtedy Izabela uwięziła Joannę, aby ta nie udała się do męża. Joanna rodzi kolejnego syna więc Filip jest jej do niczego nie potrzebny, podobnie jak i Karol V. Joanna staje się niebezpieczna teraz i dla matki, która dąży do absolutyzmu, a Kortezy tego nie chcą. Pytanie czy ona czy Ferdynand? Rodzice znów walczą między sobą. 

 W końcu Joanna wymusza powrót do męża, którego zastaje z kochanką po prawie dwóch latach nie obecności. Joanna robi kolejną publiczną scenę zazdrości, w wyniku czego mąż zamyka ją w sypialni.  Joanna w odwecie chcąc się zemścić i przestaje jeść. Więc karmi się ją siłą jak gęś. To po prostu jedno wielkie ''show''. Kiedy umiera Izabela, Ferdynand ma możliwość wykazania się i uzyskania pełni władzy nad Hiszpanią. Powiadamia władców, że Izabela nie żyje, a Joanna jest jej następcą, ale to on będzie rządził krajem. Nie uczestniczy w  pogrzebie żony. Dobytek żony zostaje sprzedany, a nie rozdany ubogim i klasztorom jak chciała. Fakt zapełnił tym trochę dziurę budżetową, przecież wszyscy już wiedzą, że Trastamara żyją ponad stan; przynajmniej ci, którzy związali się z tym rodem. Ferdynand przypomina sobie o bratanicy Izabeli, mieszkającej w klasztorze Joannie Beltranicy i proponuje jej ślub. Filip informuję żonę, o śmierci matki wiele tygodni później. Na wieść o śmierci matki Joanna wysyła list, w którym prawdopodobnie przekazuje informację ojcu iż Filip chce zagarnąć koronę. Robi to naiwnie , albowiem wysyła go właściwą drogą. List zostaje przechwycony.

Rozpoczyna się wojna propagandowa dwóch mężczyzn, a tematem przewodnim  jest jedno, każdy z nas jest lepszy byle nie ta wariatka. W końcu Joanna staje się wariatką.  Być może rzeczywiście pod koniec życia nią była. Większość to jednak propaganda. Mimo obaw jednak Hiszpania za bardzo kusi Filipa , musi tam wyruszyć. To podczas tej podróży statek pary zawita do Anglii Henryka VII. Joanna spotka swoją owdowiałą siostrę Katarzynę Aragońską, przyszłą żonę Henryka VIII, z którą ani Ferdynand ani Henryk nie wiedzą co zrobić. Ferdynand w końcu żeni się ponownie... Cel jest jeden stworzyć własną dynastię bez Filipa i innych potomków Izabeli. Robi jeszcze coś, aby wyeliminować największego sojusznika Filipa, żeni się z francuską; Germaine de Foix. Kiedy Joanna i Filip przybywają do Kastylii na koronację, Ferdynand ogłasza że udaje się do Aragonii, ale zostawia im Kastylię.  Jakiś czas wcześniej uwięził słynnego Cesare Borgię. 

 Kortezy mianują królem Joannę .  Joanna jest władcą nominalnym z Filipem. Filip jednak jej nie pokazuje, a Borgia cóż wtedy spotyka Joannę i próbuje współpracować z Filipem. Nieoczekiwanie po kilku miesiącach Filip umiera podczas uczty. Tak samo Ferdynand zrobił ze swoim bratem, zniknął, otruł i powrócił. Aby spłodzić nowego dziedzica będzie pił nawet wywary z byczych jąder i odwiedzał wiedźmy.Ferdynand nie raz zabił, w końcu tak otrzymał tron Aragonii eliminując swoje rodzeństwo. Bez wątpienia stał za tą śmiercią.  Ale Cesar początkowo podejrzewał o tą jedną śmierć Juanę, wyzwoliłaby się wreszcie.... Być może. Choć może raz działaliby razem. Jednak potem kiedy rozmawia z nią jeszcze raz jest już pewien czego innego. Podkreślał, że to spotkanie nie było z wariatką, ale inteligentną kobietą, która przewyższyła swoich rodziców i miała powody aby nienawidzić obydwu. Joanna miała go zapytać: czy to on stanął za śmiercią jej męża czy Ferdynand? Borgia miał opowiedzieć, że gdyby przysiągł na Biblię to by ją pohańbił wtedy Joanna stwierdziła, że to wie, nie rozmawia bowiem z człowiekiem świętym. Joanna miała błagać go aby zabił jej ojca, albowiem inaczej nie obroni Karola. Nie obroni siebie, bo jej ojciec jest zdolny do wszystkiego. Jednak obecność zwłok podczas wspólnej rozmowy go zaniepokoiła, ale mimo to zdaje się, że rozumiał ją.   Być może Joanna rzeczywiście chciała chronić syna, który tego nie docenił. Nikt jej nie docenił oprócz Borgiów. Niestety ich układ nie dojdzie do skutku, Ferdynand nadchodzi Joanna zostanie uwięziona, a Borgia będzie musiał uciekać. 

Bardzo krótko Joanna rządzi sama z dość drastycznym towarzyszem- mężem w trumnie, którego nie jest w stanie pochować.  Do legend przeszedł opis orszaku pogrzebowego  podążającego w upale, który było czuć z daleka i zrozpaczonej Joanny całującej zwłoki. Z wyruszeniem konduktu zwlekano, ale prawda jest taka, że lato w owym roku było bardzo upalne. To dokończyło tworzenie mitu. Prawda jest taka, że w tym klimacie smurd orszaku to nic nowego.Może przejąć władzę w tym momencie,ale spycha ją. Nie wykorzystuje momentu... Tu na pewno nie posłuchała Borgii, który miał jej rzec prawdę w oczy:'' On się ciebie boi, wykorzystaj to Kortezy są po twej stronie''. Joanny
i Filipa najzwyczajniej się bano. Ferdynand wraca i rządzi aż do śmierci. Joanna zostaje uwięziona. Ferdynand i Cisneros od tej pory rządzą razem, ale...

A więc wszystko jest demoniczne i złe. Kraj jest ponury , Inkwizycja szaleje, a największy demon w szatach mnicha się rozkoszuje. Jednak ile można tylko klęczeć. Izabela miała wytarte wszystkie suknie, ale bez przesady dwór tego aż tak nie pragnie. Joanna to dobra chrześcijańska pani domu, ale kiepska królowa. Ferdynand tylko na to czeka. Wraca i zaczyna lubić Cisnerosa, który w zamian za kapelusz kardynalski odsunie Joannę, władza jest dla mężczyzn.

Papież Aleksander VI Borgia nie żyje, a Juliusz II się zgadza na wszystko, choćby na złość znienawidzonemu poprzednikowi.Ferdynand powraca do Kastylii i pozbawia ją władzy. Joanna odmawia podpisania aktu abdykacji. Po potomkach Joanny nie zostało nic. Po Borgii zostało księstwo Valentinois- dzisiejsze Monako, w nie zmienionych granicach, a jego potomkowie żyją do dziś. Czy on sam zginął?


Czy rzeczywiście to jego ciało znaleziono? Czy jak chciał serial o Borgiach sfingował swoją śmierć. Pisząc swoją pracę dyplomową o Borgii poznałam go na tyle dobrze,że zaczarował mnie jak wszystkich, których spotkał i mogę stwierdzić, że i to drugie nie jest nie możliwe. To ciało miało zmasakrowaną twarz, a na wieść o jego śmieri Nicolo tylko się uśmiechnął. Przypomnijmy ''Książę'' podstawowy podręcznik studiów politycznych, to biografia Borgii, choć zadedykowano ją Lorenzo de Medici, który zapomniał co znaczy jego nazwisko. Borgia przybył i posprzątał rebelię Savonarolii, tak poznał Niccolo.

Po śmierci Ferdynanda Joanna znów mogła przejąć władzę i znów nie wykorzystała sytuacji, Cisneros ogłasza się regentem i sprowadza Karola V, który nie odwiedzi matki. Joannie zostaje żyć zamkniętym w Tordesillas z trupem jej męża w Tordesillas. Żeby było zabawniej, aż do swojej śmierci jest nominalnym władcą Hiszpanii, jej podpis jest podrabiany, bądź akty wydaje się w jej imieniu. Robił tak Ferdynand i robi Karol. Karola V wychowywała Małgorzata i przekazała mu nienawiść do matki i w pewnym sensie słuszną obawę, o przeżycie wśród Hiszpanów. Kiedy Kortezy doprowadzają do buntu przeciwko Karolowi V, Juana znów nie wykorzystuje sytuacji,a przecież wtedy na krótką chwilę odzyskała wolność. Jednak była tyle lat zamknięta, że pojawia się ten sam problem, który pojawiał się po ustanowieniu Złotej Klatki. Ona nie umie odnaleźć się w nowym świecie. Po abdykacji Karola V, cesarstwo zostaje podzielone. Hiszpanią będzie rządził Filip II, który odziedziczył wszystkie najgorsze cechy dziadka. Pozostałą częścią imperium brat Karola V, Ferdynand. Tordesillas znamienne miejsce. Niektórzy chcą widzieć w kobietach rodu Trastamara feministki równe, a może i potężniejsze od kobiet z czasów Tagalub- i- nisvan. To tureckie określenie ery Sułtanatu Kobiet i żeby było śmieszniej, tureckie określenie nie znaczy '' Sułtanat Kobiet'' , ta internetowa encyklopedia znów wytrzasnęła coś z nie wiadomo skąd. Europejskie określenie ''Sułtanat Kobiet '' zostało wymyślone po to aby ośmieszyć sułtanki. Prawda jest jednak taka, że kobiety rodu Trastamara czy jak kto woli późniejsze de Aragon , wszystkie w końcowym starciu poległy ubezwłasnowolnione. Każda z nich była poniewierana i wykorzystywana od Izabeli począwszy, która godzi się na wychowanie bękartów Ferdynanda, także tych poczętych przed ślubem, choć ten obiecywał jej czystość. Joanna i Katarzyna to już najgorsze przykłady. Zdecydowanie te kobiety nie mogą równać się z władzą jaką osiągnęła Hurrem , Mihrimah , Safiye ,Kosem czy Turhan. Choć wyróżniają się na tle zachodniego męskiego świata, to jednak zawsze stoi za nimi mężczyzna. Dopiero od Elżbiety Tudor ; może trochę od czasów Marii, możemy mówić o władzy w rękach kobiet. 

Krwawej Marii- córki Katarzyny, która też wykazała cechy choroby psychicznej po ciotce , matce, babce i prababce do tego stopnia, że jest skłonna uwierzyć w to iż jest ciąży przez 2 lata. Krwawa Maria będzie próbowała wprowadzić Inkwizycję w Anglii, za co zostanie znienawidzona i odbije się to potem czkawką katolikom. A Joanna cóż najlepszy przykład rodzicielskiego zaniedbania, błędów  wychowawczych, braku edukacji. Najlepszy przykład totalnego zdominowania przez drugą osobę
i poddania.Totalnego braku asertywności... Zdominowania przez mężczyzn i despotyczną matkę. Joanna byłaby świetnym pracownikiem korporacji na niskim szczeblu, królem nie.

 Przynajmniej tak przedstawiają ją mężczyźni, a prawda. Prawda jest po środku. Prawdopodobnie była najbardziej wolnym duchem z całej rodziny i najbardziej wyzwolonym. Niestety urodziła się tam gdzie się urodziła, w tej części świata, a nie innej. Być może to Borgia miał rację po rozmowie z nią, kiedy spotkali się raz. Gdzie popełniła błąd? Wiele, ale walczyła. W męskim świecie kiedy już próbowała się przebić nie było dla niej miejsca. Nie wykorzystała szansy, abyśmy mogli się dowiedzieć kim naprawdę jest. W efekcie stała się plątaniną mitów i faktów. Szalona na pewno nie aż tak jak ją opisywano,  z czasem mogła rzeczywiście się nią stać, ale równie dobrze mogła nią nie być, a oczerniono ją po to aby zdyskredytować.  Wszystko co zdarzyło się wtedy w Hiszpanii to misterny  plan Jana II i jego syna Ferdynanda, pająka, który tka swą sieć. Oni obydwoje marzyli od wieków o Kastylii i wykonali swój plan.  Joanna umiera w wieku 66 lat w 1555 r., kto się nią opiekuje- Francisco de Borja, późniejszy święty-  syn Juana Borgii, bratanek Cesare. Juan wtedy już nie żył więc jedynie Cesare mógł o to poprosić. Znamienne.

Bibliografia: C.W.Gorner ''Ostatnia Królowa'' (nota biograficzna), ''Cesare Borgia'' Ivan Cloulas, '' Izabela Katolicka wojownicza królowa'' Kirstin Downey ,Giles Tremlett ''Katarzyna Aragońska hiszpańska królowa Henryka VIII''

Rebecca Rolfe prawdziwa historia Pocahontas

Pomnik na miejscu grobowca Pocahontas jest kopią pomnika z Wirginii, ufundowany przez Indian

Gravesend: maleńka, piękna nadmorska miejscowość w okolicach Londynu. Dotrzemy tu z miasta pociągiem i szybko znajdziemy się w innym angielskim świecie z dawnych książek. Gdyby przetłumaczyć dosłownie nazwę miasteczka można by powiedzieć, że to idealne miejsce na grobowiec dla królewny z dalekiego kraju.  To stąd wypływały statki do Nowego Świata. Tu też zaczyna się i kończy historia najbardziej legendarnej kobiety z Nowego Świata; ukochanej  żony wpływowego plantatora tytoniu, prawdopodobnie otrutej za to iż walczyła o prawa dla swego narodu. Tu zaczyna się i kończy historia Rebeki Rolfe znanej bardziej jako Pocahontas. Nie ma co wyśmiewać się z losów tej kobiety,ani z jej potomków.  Choć umarła w wieku dwudziestu dwóch lat osiągnęła więcej niż jeden przez dziewięćdziesiąt nie osiągnął. Jej historia jest jak najbardziej prawdziwa, a Indianie  z jej plemienia co kilka lat  przybywają tutaj, aby uczestniczyć w  uroczystościach na jej grobie. Rebecca Rolfe to dalej symbol dla Indian, jak też nie zaprzeczany symbol wielkiej miłości... Jednak nie do Johna Smitha, lecz Johna Rolfe'a, który po jej śmierci  nigdy nie powrócił do Anglii. John Rolfe  i jego syn Thomas zawsze twierdzili, że Anglia  doprowadziła do śmierci Pocahontas i jest  temu winna. Kiedy Rebecca Rolfe umierała była bardzo bogatą, piękną kobietą ze wszelkimi manierami dworskimi, kochaną przez męża oraz matką cudownego ukochanego przez nią syna. Być może za bardzo do niej podobnego, dlatego ojciec pozostawił go w Anglii, aby nie przypominał mu żony. Dziwna reakcja, ale jak najbardziej spotykana i możliwa do zrozumienia. 

Jej mąż jest bowiem nie tylko plantatorem- to jego amerykańska twarz. Przede wszystkim to brytyjski hrabia. Wielce prawdopodobne, że przynajmniej ze strony Rebeki nie była to miłość od pierwszego wejrzenia. Z  czasem uczucie przybyło i jak to bywa z tym rodzajem uczuć tzw.'' miłości po  czasie'' , było to uczucie zdecydowanie silniejsze niż to od pierwszego wejrzenia. Ponoć na łożu śmierci Rebeka powiedziała mężowi tylko jedno: ''aby się nie smucił albowiem wszyscy musimy umrzeć. Ważne, że nasz syn będzie żył, najwspanialsza cząstka naszej miłości''. W Anglii Rebecca Rolfe na pewno spotkała Johna Smitha, który próbował znów stanąć w konkury. Spotkanie odbyło się za wiedzą męża, który miał doznać  jeszcze większego szoku na to iż żona z nim została, albowiem przekonany był iż Matoaka odejdzie. Mężczyzna doskonale pamiętał to jak cierpiała na wieść o jego sfingowanej śmierci. John Smith został wtedy odprawiony przez Pocahontas z prostym stwierdzeniem iż odnalazła szczęście i w sumie jest mu wdzięczna. Kobieta  zakończyła spotkanie pytaniem:  ''Czy znalazł swoje Indie, pewnie tak'',  po czym skinęła głową jak do  zwykłego dworaka i udała się do męża, którego miała objąć. 

 Opowiedzmy więc krótko historię  Pocahontas. Naprawdę nazywała się Matoaka. Pocahontas to raczej określenie. Według podań sama księżniczka nie życzyła sobie wymawiania jej imienia i kazała określać się przydomkiem: ''Ulubiona Córka'', czy było ono używane przez ojca księżniczki wodza Powhatana tego nie wiemy. Te dodatkowe imiona chroniły przed rzucaniem klątw mieszkańców Ameryki. Wierzyli oni bowiem iż znajomość imienia może zostać źle wykorzystywana przez wrogów.  Po ślubie z Johnem Rolfem ojciec przekazuje im część ziemi. To chyba jedyne w dziejach obydwu Ameryk  prawne przekazanie ziemi przez Indian, a nie jej zagrabienie. Tu też pojawia się konflikt historii z legendą, jakoby ojciec miał przekląć córkę. Gdyby tak było pewnie nie przekazałby jej  mężowi ziemi, ale Matoaka była ukochanym dzieckiem, choć za to co zrobiła mógł się wściec. Być może, w którymś momencie ojciec wybaczył córce.  A miał  wbrew pozorom co wybaczać, a ona miała powód by błagać o wybaczenie. Rebeka też pewnie z czasem żałowała swej decyzji. 

Sam John Smith to postać nietuzinkowa; zdecydowanie z najgorszych baśni i legend. Tylko pięknie wypada w filmie animowanym . To łotr równy Cortezowi czy Pizarro, albo jeszcze gorszy. Bez wątpienia właśnie taki był potrzebny do podboju Nowego Lądu, ale czy warto było go ratować. Czytając jego biografię można mieć spore wątpliwości odnośnie cnót tego człowieka. W tym czasie Francuzi mają w posiadaniu Kanadę, a Hiszpanie władają Ameryką od dawna.  Pierwszą angielską wyprawą była wyprawa Martina Frobishera, a później Humphreya Gilberta. To on dotarł do Nowej Fundlandii i symbolicznie wziął ziemię w posiadanie; w drodze powrotnej jednak statek z całą załogą zatonął. Jego wysiłki kontynuuje przyrodni brat Walter Raleigh. John Smith stanął na czele tzw. Wyprawy Londyńskiej Kompanii Wirginijskiej. Wyruszyła ona w grudniu z trzema statkami, a dotarła na miejsce 26.04.1607. Smith został wybrany ze względu na swoją bezwzględność , chciwość, a także przez  to iż brał udział w wojnach z Turkami jako najemnik. W owym czasie regionem rządzi wódz Wahunsonacock zwany przez europejczyków Powhatanem. Jego siedziba znajduje się przy wodospadach rzeki Pamunkey. Stoi on na czele licznej rodziny Algonkinów, w której skład wchodzi dwieście wiosek z  10'000 ludźmi.  Jego ojciec został wyparty z północnej Florydy przez Hiszpanów. Ci Indianie mieszkają w wygodnych drewnianych domach, do których przynależą duże ogrody w ufortyfikowanych wioskach, a więc tipi można ''wsadzić'' między bajki. 

Kościół, w którym pochowano Pocahontas

Początkowo osada Jamestown żyje sobie w zgodzie na uboczu plemion Indian. Z 900 osadników , którzy przybyli w pierwszych trzech latach przeżywa niespełna dwustu i zawdzięczają to w dużej mierze Indianom, którzy zaopatrywali ich w żywność i nauczyli uprawy kukurydzy i tytoniu. Europejczycy umierają głównie z powodu ostrego klimatu podczas srogich zim; co wywołuje klęski głodu i choroby. Najgorsza była zima 1607/1608.Poważny konflikt rozpoczął sam John Smith, kiedy to niby w poszukiwaniu jedzenia udał się do wioski przyrodniego brata Powhatana- Opechancanougha.  W rzeczywistości dochodzi do grabieży w wiosce, a wódz ciągnięty jest za włosy z pistoletem przystawionym do twarzy i porwany do Jamestown. Indianie aby go wykupić muszą zapłacić żywnością. Zima była wtedy sroga więc nie dziw, że Indianie nie chcieli oddać swoich zapasów. Sami potem będą głodowali. Po uwolnieniu Openchancanough  w grudniu 1608r bierze odwet, kiedy to John Smith wybrał się na polowanie nad rzekę Chickahomin. Spotkał tam wodza, który próbował go schwytać. Człowiek ten twierdził zresztą słusznie, że pozostawienie białych przy życiu oznacza w przyszłości wyniszczenie Narodów Indiańskich. W obronie własnej Smith zabił dwóch wojowników, więc Opechancanough zabrał go do wioski Powhatana, aby obył się sąd. Wodzowie skazali go na śmierć. To wtedy Pocahontas osłoniła Johna Smitha swoim ciałem, odwołując się do starego  zwyczaju pozwalającego kobiecie ocalić jeńca i uczynić go swoim niewolnikiem. Smith szybko odzyskuje wolność w zamian za obietnicę powrotu z darem,w którego skład ma wchodzić określona liczba muszkietów.

W 1609 roku Powhatan zostaje koronowany w europejskim stylu  z mocy aktu króla Jakuba I i staje się oficjalnie wasalem Anglii. W zamian nowy lennik ma dostarczać żywność i ochronę przed innymi plemionami. Szybko jednak Anglicy chcą więcej; wymagają ciągłego dostarczania żywności i zmuszają Powhatana do opuszczenia  swojej osady. Nie patrzą na to czy Indianie będą mieli co jeść, to oni mają się najeść. Powhatan planuje zasadzkę na białych, a jego plany ujawnia własna córka, która za bardzo zafascynowała się życiem przybyszy. To wtedy Pocahontas zostaje wygnana z wioski. Temu fragmentowi legendy przeczą jednak fakty. Powhatan w rzeczywistości odesłał córkę w głąb lądu. Krótko potem John Smith zostaje ranny i wraca do Anglii, gdzie wydaje książkę ''General History of Wirginia''. Powhatan odsyła córkę do sąsiedniego plemienia Potomaków dowodzonych przez Pasptanze i w 1613 roku zostaje żoną Kocouma. Przez przypadek miejsce jej pobytu odkrył angielski żeglarz Samuel Argall. Przekupuje on kilku Indian, którzy porywają i dostarczają dziewczynę na jego statek. To z zawiści do męża, którego już nie spotka.To ten człowiek odwozi ją do Jamestown gdzie zostaje zakładnikiem. W osadzie spędzi dwa lata i uczy się życia na nowo.Jednak to  nie jest już miły pobyt. Kobieta  traktowana jest jak więzień. Anglicy mają nadzieję, że przetrzymując ją wymuszą na Powhatanie, aby zrzekł się kolejnych ziem i chcą otrzymać wiele  innych przywilejów.  To wtedy  Matoaka poznaje swojego przyszłego męża Johna Rolfe'a . Powhatan jednak nie reaguje. Pocahontas przyjmuje chrzest i otrzymuje imię Rebeka. 

5.04.1614 roku tych dwoje bierze ślub, rok później na świat przychodzi jedyny syn pary Thomas. Nie wiemy czy Powhatan akceptował ślub, ale związek tych dwojga ludzi doprowadził do zawarcia pokoju pomiędzy obiema stronami zwanego: ''Pokojem Pocahontas'' i będzie trwał do śmierci wodza. Mógł jednak być aprobowany, gdyż na ślub przybyło kilku Indian.  W 1612 roku John Rolfe zakłada pierwszą plantację tytoniu i biznes szybko się rozwija. W 1616 roku John wraz z rodziną zostaje zaproszony do Londynu. Para zostaje przyjęta na dworze króla Jakuba I, a księżniczka robi furorę. Ta furora dotyczy jednak dworu; nie samego króla. W czym jest problem? Księżniczka miała zaprotestować na wypowiedź króla tyczącą się tego iż to jego odwieczne ziemie. Matoaka stwierdza iż to Anglicy są gośćmi na ziemiach Indian i to Indianie byli pierwszymi mieszkańcami tych ziem, więc powinni być przynajmniej traktowani na równi, a tym czasem tak nie jest. Ta walka o prawo do istnienia jest jednym z powodów jej przybycia. Jakub I Stuart, syn Marii Stuart- królowej Francji i Szkocji- namaszczony na następcę przez Elżbietę Tudor nie był świętym człowiekiem i bynajmniej nie chodzi tu o jego jawny homoseksualizm. Dla władzy był gotowy na wszystko, w końcu nie zrobił nic, aby uratować przed toporem własną matkę... Ale mamusia też przypadkiem zabiła tatusia, czy rzeczywiście ją zgwałcił. Katarzyna de Medici nie przepadała za Marią Stuart choć  z czasem ją zaczęła szanować, ale sama mówiła o niej, że zdarza jej się kłamać i gubi się w tym tak, że od tego zginie. W ustach de Medici to znak. Jakub nie mógł pozwolić sobie, a nawet nie chciał, na jakiekolwiek uznanie praw Indian do ziem. Co gorsza ta wypowiedź była aprobowana przez część dworu, plotki dochodziły do króla, a on sam kochany nie był. Poza tym popełnił drobny błąd, ale chyba nie sądził, że Indianie w to uwierzą- koronował Powhatana. Wiele rzeczy w swoim życiu nie sądził i chyba Elżbieta Tudor nie myliła się wtrącając czasem pod nosem iż: ''cudem będzie sprawował władzę, ale nie ma nikogo innego''. Zdarzało jej się określać go gorzej. Zdecydowanie Jakub odziedziczył najgorsze cechy po rodzicach, w szczególności po tatusiu.

Tablica ufundowana przez królową Elżbietę II, opowiadająca historię księżniczki

W Anglii piękna, lubiana i ceniona na dworze księżniczka najbardziej lubi spędzać czas w posiadłości męża w Brenford, gdzie ogromny park w stylu angielskim przypomina jej własny kraj. To tam odwiedził ją John Smith. Towarzyszy jej Indianin- strażnik wysłany przez ojca. Na początku 1617 John Rolfe otrzymuje stanowisko sekretarza kolonii i rodzina musi szykować się do powrotu. Tuż po wypłynięciu z Londynu, Pocahontas zachoruje nagle; podobno na czarną ospę i umiera w porcie Gravesend. Tu zostaje pochowana w miejscowym kościele. Zdumiewająca jest okoliczność choroby, następuje ona po spotkaniu z Johnem Smithem i ujawnia się akurat w momencie powrotu księżniczki, który nie jest na rękę królowi. Czy John Smith był zdolny do tego aby zarazić księżniczkę, bądź otruć...Tego się nie dowiemy... Ale zdolny był o wszystkiego. Być może w śmierci pomógł jakiś skorumpowany służący. Na pewno jej choroba i śmierć jest paru ludziom w Anglii  na rękę z królem na czele. John Rolfe twierdził całe życie, że jego żona nie miała typowych objawów choroby i podejrzewał otrucie. Ta kwestia jest do dziś sporna.

 Thomas zostaje w Anglii. Powróci do Ameryki w wieku dwudziestu jeden lat i nigdy nie wróci do Anglii. Kiedy John Rolfe wraca do kolonii Indianie są wyparci z większości swoich terenów. Po śmierci Powhatana władzę przejmuję Opechancanough . 22.03.1622 wódz decyduje się na atak osady Jamestown. Pokazuje swoją siłę na tyle skutecznie ,że biali musieli zasiąść do negocjacji na warunkach Indian. To podczas tego ataku  zginął John Rolfe. To ostatnia tak silna obrona swoich praw przez Indian.Jak dotychczas najlepszym filmem opowiadającym historię Pocahontas jest:  "Podróż do Nowej Ziemi''. Film  ma bardzo dobrą obsadę, jest jednak bardzo filozoficzny; znajdziemy w nim wiele odniesień do wierzeń i filozofii Indian i  bez znajomości tematu można się zgubić. Zdecydowanie to film,   przy którym trzeba się skupić. Ukazano w nim również piękno krajobrazów  i kręcono w oryginalnych wnętrzach.  Osobiście bardzo go polecam.

Bibliografia: J. Wojtczak ''Indianie i blade twarze starcie cywilizacji'', seria Mitologie Świata '' Indianie Ameryki Północnej'',